สิ่ง - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ เปลื้อง ณ นคร

สิ่ง หมายถึง น ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ, ความมีความเป็น, เช่น สิ่งที่มีคุณค่าในสังคมอย่างหนึ่งคือ

สิ่ง ที่ มี อยู่ ที่ ครอบ ครอง อยู่ แต่ ไม่ ได้ เป็น เจ้าของ สิ่ง ที่ มี ใด ๆ ได้ แท้จริง เลย หลัก ธรรม ของ ชีวิต ที่ หมุน วน อยู่ นั้น มี เกิด แก่ เจ็บ ตาย

สิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศแบ่งเป็น 3 ชนิดได้แก่ สิ่ง คือของที่ดำรงอยู่ในฐานะตัวมันเอง ไม่จำเป็นต้องมีอยู่จริงทางวัตถุ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นามธรรม และ นิติสมมุติ มักถือเป็นสิ่ง โดยทั่วไป ยังไม่มีข้อสันนิษฐานว่าสิ่งนั้น มีชีวิต หรือ มีอยู่

สิ่งมีชีวิตดัดแปรพันธุกรรม สิ่ง คือของที่ดำรงอยู่ในฐานะตัวมันเอง ไม่จำเป็นต้องมีอยู่จริงทางวัตถุ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นามธรรม และ นิติสมมุติ มักถือเป็นสิ่ง โดยทั่วไป ยังไม่มีข้อสันนิษฐานว่าสิ่งนั้น มีชีวิต หรือ มีอยู่